A miña masturbación

grazas ó meu amigo andrés pola foto

Hoxe tocou noite sen durmir e cando unha non durme, pois aproveita para se coñecer un pouco máis e ler en profundidade artigos que quedaron pendientes de ler realizando unha viaxe introspectiva. O artigo sae no libro "Cartas desde mi propio cuarto, colección 2013", de Camino Rubí, e versa sobre a menstruación feminina. Animando a escribir sobre ela e sacala á luz, e non sobre esa en xeral, máis ben sobre a de cada unha de nós. Así que aquí estou facendo os deberes para conmigo misma, que da moito gustiño.

O primeiro que me apetece contar é que me masturbo dende que teño uso de razón e que a maioría das veces era algo a escondidas. De sempre tiven xogos sexuais conmigo misma, cos meus bonecos, con lápices, con almofadas, coas mesmas bragas... as posibilidades son infinitas. A mín o único que non me molaba era facelo diante dos adultos, e a risco de dañar conciencias direi que agora que sei que sufrín abusos sexuais na infancia por parte de adultos podo comprenderme mellor con respecto ó sexo. Pola contra era capaz de facelo diante de calquera amiga ou amigo, e participar de encontros (chamados xogos) sexuais en parellas, tríos, cuartetos ou o que se prestara. Tanto se prestou a historia que nunha ocasión eu masturbeime diante dun grupo de rapaces e rapazas, empregando para a ocasión un boneco. E alguén foi a avisar a algún adulto e a mín nunca xamáis se me ocurriu masturbarme en público, e decidín tamén masturbarme pouco con amigas e conmigo mesma. A represión e a burla que rodea á masturbación feminina resulta moi cruel cando eres unha nena.

Cando cheguei a adolescencia, que para mín foi prontiño, xa que menstruei moi nova (ós 11) e estaba activa sexualmente a temprana idade, voltei a querer tocarme diante doutros e a querer tocar a outros, total que decidín facelo e non foi ben mirado. Así que outra vez quedoume claro que masturbarse non era posible, nin estaba ben visto, nin con amigos, nin con amigas, nin na intimidade. E tampouco falar do acontecido durante anos, era como se todas e todos, agora de adultos, tivéramos que ser doutro xeito. Adiós á naturalidade, á espontaneidade, a vivirnos e disfrutarnos sen complexos, e tamén adiós a falar do que sentíamos. Comeza aquí a auténtica represión do ser, e sobre todo, do ser muller. As que aínda queríamos falar diso, achegámonos máis ós homes, xa que eles sí tiñan permitido falar de masturbarse, de sexo e de todas esas cousas. Total, que eu acabei con novio moi pronto e un dos meus principais motivos era que quería ter sexo, con él, conmigo e con todo.

A partir deste momento a miña vida sexual morreu un pouco máis e participei do rol de muller que complace ó home, atrás quedou o meu propio placer cando se xuntou co amor de parella. En mín liáronse tódolos términos e rematei por aborrecer a masturbación, só cabía en mín a posibilidade de disfrutar tendo sexo coa miña parella. O resultado foi que non disfrutaba todo o que me apetecía, que a miña sede sexual non se saciaba e entón comecei a disfrutar coa miña mente, coas miñas fantasías, o cal creo que foi peor, xa que ó non darlle saída a través do corpo, formaron unha maraña moi grande que aínda estou desentramando. Durante moitos anos, con diferentes parellas ou compañeiros sexuais seguín negándome a masturbación. Foi necesario quedarme completamente sola, cambiar de cidade, cambiar de vida... para que reconectase con tan inmenso placer e comezase a vivirme de volta.

A todo isto, eu xa tiña 26 anos, e me perdera moito, moito de mín a través do meu sexo, e do sexo conmigo. Como nunca é tarde recuperei o tempo perdido, masturbeime moito sola, e fíxeno con máis xente e para máis xente, dándome igual como facelo e onde facelo. O mellor de todo, foi que perdín o asco e o medo á masturbación, e tamén a culpa foi desaparendo coa práctica. E cambiando isto, cambiou toda a miña vida, sexual e en xeral. Descubrín tódalas miñas facetas sexuáis e dinlles saída a case todas. Unha das que máis me costou sacar foi o meu amor polos peitos, o que me excitan os peitos é algo fora de serie. E tamén que adoro masturbarme e masturbar a outros, tanto mulleres coma homes. Non así que me masturben e xa non me culpo, nin peno por isto.

Despois de falar de tódalas tribulacións que rodean a miña masturbación, comento que o meu xeito de facelo varía segundo a fase menstrual na que atope. Por exemplo, un día ou dous antes de menstruar eu doume pracer co simple roce dunha sábana, non preciso moito máis, nin físico, nin imaxinario. Noutros momentos, como cando ovulo, gústame prepararme para o acto, con música, con imaxes, con xoguetes... e extender o placer ata o infinito. Independientemente da fase na que esté, aprobeito cando estou na ducha para eyacular a gusto, xa que se non hai auga de por medio, cústame moito facelo.

Agora comento que as miñas experiencias, seguro que son compartidas por moitas de vos, así que vos animo a que as contedes, se non queredes facelo nun blogue, facédeo coas vosas mulleres. Falar da masturbación feminina é necesario, debémonolo despois de tantos anos de represión.

Día 3 do meu ciclo: fase menstrual