Cos días de inverno case nin me apeteceu escribir, pasei o tempo lendo, aniñada no sofá baixo unha manta ou a carón do lume. Agora que vai saíndo o sol, por fin deixo saír as miñas ideas.
Hoxe recórreme o corpo unha sensación estraña, entendo que haxa un día da muller, xa que seguramente foi necesario nalgún momento darlle algo de valor á muller. O que me sucede é que agora o sinto como algo innecesario e incluso pouco axeitado. Tódolos días son de todas, mulleres e homes, cada día témonos que celebrar. Xa sei que queda moito por andar, e que as mulleres seguimos presas do patriarcado, aínda así, eu prefiro que haxa días para todos, en lugar de días para todo.
Ó leer textos e cartaces do día de hoxe, decateime dalgo que dixo Erika Irusta de el camino rubi hai uns días, eu tamén son feminista. E celebro tódolos días que son muller, non preciso, nin quero un día para mín, quéroos todos para todas e todos.
Disfrutade de vos, do sol, do vento, da lúa e dos cheiros que nos van achegando á primaveira.
Encarna Llor
Día 9: fase preovulatoria
No hay comentarios:
Publicar un comentario