O sábado 22 de setembro ás 16h 49m (GMT+1) comeza oficialmente en España a época do aoo que coñecemos como outono. Nesta data o día e a noite teñen a mesma duración.
É tempo de comezar a resgardarse, a abrigarse, e así preservarnos dos cambios. Tamén podemos disfrutar das diferentes colleitas que foron recollidas durante o último mes. Chega o momento entón de realizar otras actividades, como por exemplo, comezar o curso escolar, de comezar a poñer en práctica calquer proxecto que teñamos, de traballar ou estudar para dar un cambio ou afianzarnos no noso camiño... De decidir en que invertir o noso tempo e en que deixar de facelo. Tamén é importante deixar marchar, do mesmo xesto que fan as árbores, aquilo que estivemos alimentando e que agora deixou de sernos útil para así comenzar a alimentarnos a nos mesmos e gardar enerxía para afrontar os próximos meses.
Agora gustaríame copiarvos un texto que fai alusión á suposta festividade celta do equinoccio, chamada Mabon. Estiven rebuscando para mirar se realmente é algo antigo ou é algo creado recentemente, e atopeime opinións de tódolos gustos e colores, así que, cada unha que se faga a súa. Engado que nalgún lugar atopeina tamén relacionada cunha festividade da igrexa medieval chamada "Michealmas".
Mabon
A colleita comezada na festividade de Lugnasadh chega ó seu fin no equinoccio de outono, coincidindo cunha noite e un día coa mesma duración. Comeza unha nova etapa de renovación e renacemento. Decae a xenerosidade da natureza mentres se prepara para un duro inverno e unha época de reposos. O sol debilítase.
Mabon ten lugar entre o 21 y 24 de setembro, seica os druidas utilizaban esta festividade para usar a súa maxia proxectiva.
Esta festividade celébrase en agradecemento á última colleita e para pedir unha boa o próximo ano, comeza p tiempo de descansar, de mirar atrás e recordar esforzos pasados. Os celtas relacionaban a colleita e as sementes co misterio da vida e a muerte.
A partir desta festividade, o Deus da luz é vencido polo Deus da oscuridade, a noite comeza pouco a pouco a conquistar o día. Preparando o funeral do Deus que naceu da Diosa Yule (no solsticio de inverno) que irase debilitando pouco a pouco ata o seu fin en Samhain. Esperando renacer de novo.
Como sempre morrer e renacer marcan paso a paso o calendario celta.
Os druidas reunían mazás frescas, colocándoas sobre as zonas funerarias, simbolizando o agradecimento da tribu pola colleita e tamén amosando respeto ós ancestros.
Entre os pobos no pasado e presente celébrase esta festividade, actualmente algunhas modificadas polo cristianismo e outras derivadas de ritos pagáns.
Representación de Mabon en elementos:
* O incienso de ciprés, sándalo, pino e xenebro.
* As cores que representan á festividade de Mabon son os que representan o outono, amarelo, marrón, dourado, vermello, café..
* O aveleiro, as landras, as ramas de carballo, o álamo e o millo representan esta festividade.
* Recoller as vaíñas secas e as prantas para empregar no ritual é a tradición máis clara deste día, aínda que a creación de bonecas de millo tamén pódese mirar en ocasións como representación da feminidade desta festividade.
Día 20: fase premenstrual
No hay comentarios:
Publicar un comentario